Licht in de duisternis
Het is vandaag (de dag dat ik dit blog schrijf) goede vrijdag. Ongeveer tweeduizend jaar geleden, rond deze tijd , werd de zon voor drie uur verduisterd, stortte de tempel van Jeruzalem in ten gevolge van een aardbeving, en o ja, er werden ook nog drie misdadigers gekruisigd. Eén van hen onterecht, waarvoor de aarde gestraft werd met een zonsverduistering van drie uur.
Ik heb ooit een zonsverduistering mee gemaakt. Het wordt heel raar donker. Een beetje angstaanjagend is het wel. En ik kan me dan voorstellen dat de mensen bang zijn. Bang om geen licht meer te zien. Vandaar, een blog over licht.
Ik wil mijn licht eens op opmerkelijke zaken laten schijnen. Zaken die al in het licht staan, hoef je eigenlijk niet te beschijnen. Die zie je immers al. Het zijn de zaken die in de schaduw liggen die wat licht kunnen gebruiken. Ik ga door met het door trekken van de lijn van het licht.
Wanneer je iemand in het licht wil zetten, omgeef je deze persoon met liefde. Deze persoon voelt die liefde, en voelt hierdoor ook zijn eigen liefde toenemen. Wanneer staat iemand dan in het duister? Wanneer hij niet omgeven is met liefde. Wanneer je niet omgeven bent door liefde wordt je omgeven door het tegenovergestelde van liefde. Wat zou dit kunnen zijn? Haat, agressie, boosheid. Agressie, haat, extremisme, boosheid, zorgen voor daden zo als afgelopen dinsdag weer in Brussel hebben plaats gevonden. Het duister. Mensen die deze aanslagen plegen leven volledig in het duister, en zien volgens mij geen kans om ergens nog licht te vinden. Wanneer je immers in liefde gelooft, pleeg je niet zulk soort daden.
Deze daden zorgen echter ook voor een hoop liefde. Deuren in Zaventem, die normaal gesloten bleven voor vreemden, gingen nu open. Mensen hielpen wildvreemde andere mensen. Mensen die angstig en hulpbehoevend waren. Wildvreemden helpen wildvreemden. Direct na zo’n aanslag gaat de liefde dus werken. (Dit zie je overigens niet uitgebreid het journaal, want dit medium probeert de duisternis alleen maar te vergroten door mensen angstig te maken). Deze mensen vergeten de angst en zijn daar om hun medemens te helpen. Omdat je mensen niet aan laat tobben. Zij zijn niet angstig, maar doen dat wat er gedaan moet worden. Brengen zwaar gewonde mensen in veiligheid, brengen kinderen terug bij de ouders. En dat is een daad van licht in de duisternis van een terreur actie.
Ik stimuleer de jongens en meiden van het koor om enthousiast mee te zingen, doe gek met ze, en ze komen los. Ik maak het licht in hun los. Ze zijn bang, want ze moeten zondag voor driehonderd mensen optreden. Maar na gek gedaan te hebben zijn ze enthousiast, en kijken naar de zondag uit. Wanneer je mensen het schouderklopje geeft, wat ze nodig hebben, en minder aandacht besteed wat nog verbeterd zou moeten worden groeien ze, wordt het licht en de liefde groter, leggen ze deze liefde in hun spel en zang, en verdwijnen de kleine foutjes zelf.
In het gezin richt ik me op ons. Hoe kunnen we elkaar tot grote hoogte stuwen? Door elkaar in het licht te zetten. Zeggen waar iemands kracht ligt. Zeggen wat ze goed doen. En wanneer je echt trots bent, dit ook echt laten blijken.
Zomaar kleine voorbeelden uit mijn dagelijks leven. Een dagelijks leven wat ‘journaalzaken’ ver naar achteren drukt.
Dit zijn de aspecten van het simple living concept, onderdelen naar onze zoektocht naar geluk. Deze zoektocht naar geluk is gebaseerd op drie pijlers.
De 1e pijler is de relatie die je met jezelf hebt. Dat uit zich in zelfcompassie en ondersteun je met meditatie, goed voor jezelf zorgen qua balans met eten/slapen. Van hieruit kun je een goede relatie met anderen aangaan. En vanuit deze twee pijlers samen leg je de basis om te floreren op een manier die past bij jouw waarden. Deze pijler is de voorwaarde voor de twee andere pijlers. Engagement, de betrokkenheid die je hebt met je samenleving en als derde, de zingeving aan onze handelingen. Deze zorgen voor een positief effect op het vinden van duurzaam geluk. Geluk wat voor langere tijd aanhoudt. Dit geluk draait dus ook niet om spullen, (zeker niet om een televisie, of een grotere auto) maar om verbondenheid. Verbondenheid met je gezin, met de mensen in je omgeving. En hier kan je een hele sterke cirkel van geluk van maken. Deze positieve emoties, raak je niet kwijt wanneer je ze deelt, ze worden juist groter. En dat draagt dagelijks bij tot een mooier leven.
Hoe pas ik dit zelf toe? Ik richt mijn aandacht, mijn licht, op de groep van mensen om mij heen. Door positieve aandacht te geven. Hierdoor groeit de coöperatie in mijn eigen gezin, en met de mensen om ons heen.
Hoe kan je nu zelf een beginnetje maken met deze positieve psychologie, en licht brengen bij mensen die het nodig hebben? Hiervoor heb ik een mooie oefening gevonden in het boek ‘positieve psychologie als bron van geluk’. Het gaat als volgt:
Richt je aandacht op positieve dingen om je heen, op de kleine successen van je de mensen die je dierbaar zijn. Krijgt iemand goed nieuws, gedraag je dan actief constructief.
1 Luister actief en medelevend naar de persoon die een positieve gebeurtenis beleefd heeft.
2 Druk oprecht je vreugde en enthousiasme uit.
3 Stel constructieve vragen over de gebeurtenis zoals: ’Hoe voelde je je toen?’
4 Breng tijdens een volgend gesprek het goede weer ter sprake zodat je de positieve effecten er van verlengt in de tijd.
Een andere oefening die uit de positieve psychologie komt, is het aanleggen van een dankbaarheidsdagboek. Schrijf aan het eind van de dag vijf dingen op waar je dankbaar voor bent. Voel die kracht van dankbaarheid door je heen stromen. En merk dat die dankbaarheid dan ook vaak in die kleine dingen zit. Zo ontsteek je een licht van liefde in jezelf. Zodat je de volgende dag weer positief op kan staan, en je licht kan vermenigvuldigen, door dit met anderen te delen. Of bovenstaande oefening op hen toe te passen.
Wat heeft dit nu met Praktijk VRIJ!!! te maken? Binnen mijn praktijk werk ik met mensen. Van hart tot hart. In het volle licht van liefde. Om zo hun schaduwen wat kleiner te maken, kwetsbare dingen in het licht te zetten, zodat ze mogen groeien. Ook met massage? Ja ook met massage. Door die zere plek op jouw schouder wat extra liefde, licht en aandacht te geven, waardoor de pijn verdwijnt. Door met mijn volle aandacht bij je te zijn, en in te gaan op jouw behoeftes. Om te luisteren, zodat je eindelijk weer eens gehoord wordt. Of door helemaal stil te zijn. Een heilzame stilte, waardoor jouw licht weer mag groeien. En je zo te wapenen tegen alles wat het licht niet kan verdragen. En dus zullen verdwijnen als jouw innerlijke licht van liefde groter wordt….
Wat doe jij, om positief te blijven?
Hoe vergroot jij je innerlijke licht?
Waar zou jij je licht op willen laten schijnen?
Geef mij antwoord op deze vragen. Op deze wijze kan ik ook weer van jou leren, en andere mensen met jouw kennis helpen. Zo’n bijdrage wordt natuurlijk terugbetaald. In de vorm van een gratis massage bij praktijk VRIJ!!! Help mij mee, om nog meer licht te verspreiden, zodat we de wereld met elkaar mooier, liefdevoller en lichter kunnen maken! Lijkt me een mooie paasboodschap, al kom ik nu een beetje met mijn eieren na pasen…
Liefs, Evert!
Literatuur: Positieve psychologie als bron van geluk, uitgeverij Deltas, Samengesteld door Ilios Kotsou en Caroline Lesire, 2013 Foto's: leaves , unsplash, pixabay photo community cloud photo , Stux, pixabay photo community Madeliefjeshart 3, condesign, pixabay photo community Pixabay is een creative community. Alle foto's mogen vrij gebruikt worden. Foto kinderkoor is uit eigen collectie (C) Evert Kruijt, 2016.
Hoi Evert, mooi verhaal! In de basis zeggen we hetzelfde denk ik: kijk naar wat er wel is in plaats van je te richten op negativiteit. Toch is het in mijn opinie wel behulpzaam om je bewust te zijn van je ‘negatieve’ gedachten, juist om te kijken of je die positief kan inzetten. Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat verhalen zoals die van jou of van mij een steentje in de vijver kunnen zijn. Nu maar hopen dat we veel grote kringen in die vijver maken! (Het blog van Anouk is te lezen op: https://www.linkedin.com/pulse/angst-anouk-hoeijmans ).
Door in liefde te zijn, me te verbinden met mijn eigen hart, met mijn eigen onvolkomenheden, door in liefdevolle acceptatie te zijn met mijn eigen kwetsbaarheden. Door vanuit die houding de ander te kunnen zien vanuit diens pijn, want ook een terrorist handelt alleen vanuit zijn eigen pijn, de ander te zien in de ogen (want ogen kunnen niet liegen) en van daaruit de verbinding te voelen van medemenselijkheid. Zo ook op straat maak ik veel verbinding met mensen, ook met allochtonen, met de ogen, in de erkenning waar we allemaal een diep verlangen naar hebben.
Wauw. wat een mooie blog! Liefdevol en vol mooie tips om elkaar te sterken, in het licht te zetten zoals je het zo mooi benoemt. Geweldig!
Knap Evert. Ik heb bewondering voor je openheid over je werk in de kerk en je gezin, en hoe je het kleine benoemt in dit stuk. En ook de golf van liefde die op een trauma als in Brussel volgt. Dankjewel.
Soms voel ik zo veel verdriet over de hardheid in de wereld, of misschien is het iets anders, over het onvermogen van mensen zich met zichzelf te verbinden,of over dat van mezelf… of nog anders, wat ik niet weet… dan kan ik me wel enigzins verheugen over het roodborstje dat ons bezoekt in onze tuin en me aankijkt met die kraaloogjes, of de zwanen die in het water een straat verder zijn ingetrokken en een nest hebben gebouwd… maar dan voelt het verdriet en onvermogen zo veel groter, en onvermijdelijk. Dan wil ik, van voelt het alsof ik moet, me erin onderdompelen en het helemaal doorvoelen. “Mag dat?”. Hoe kijk jij daarnaar?