Kracht uit kwetsbaarheid

• 25 november 2013
• Evert
• Aan de slag met jezelf, polyenergetische theorie, praktijk, psychopathologie

Kracht uit kwetsbaarheid

Een blog over je innerlijke kind

In het vorige blog heb ik het uitgebreid over kwetsbaarheid en intimiteit gehad. In dit blog borduur ik voort op dit thema. Mede door goede reacties op mijn vorige blog, wil ik dit thema verder uit werken. Ik hoop hierdoor aan te kunnen tonen, dat kwetsbaarheid geen last, maar een kracht is.

Het innerlijk kind en kwetsbaarheid

Wanneer je als baby’tje ter wereld komt ben je kwetsbaar. Het kindje dat je toen was, draag je als volwassene gewoon met je mee. Het is een onderdeel van jouw bewustzijn.  Het is een deel wat je beschermt door de trukendoos. Dat wat ik de trukendoos noem, zijn gedragingen die je hebt aangeleerd om het kwetsbare in je zelf, het innerlijke kindje, af te schermen of te voeden.  Het zijn gedragingen die je aangeleerd hebt, toen je kind was. Zie het, zoals de afbeelding hiernaast. Het is een cordon sterke wachters, die schouder aan schouder staan om het kindje te beschermen.

Geboorte van de pleaser.
Als kind heb je bescherming nodig. Deze krijg je van je verzorgers of ouders. Om op de juiste wijze te worden voorzien in je behoefte ga je je als kind, soms onbewust, gedrag aanleren. Als je lieve geluidjes tegen mamma maakt,  zie je dat ze gaat lachen. Als je terug lacht, pakt ze je op en knuffelt ze je. Een hele normale reactie van je moeder. Hierdoor leer je dus, dat, wanneer je aardig bent en lacht, je dat kan krijgen waar je behoefte aan hebt. Op dit moment wordt het gedrag ‘de pleaser’ aangeleerd. Wanneer je het mensen naar hun zin maakt, komt het goed.

Geboorte van de rationele ik
Wat later, in je peuter en kleuter fase ga je leren, en vraag je je ouders het hemd van het lijf. ‘Waarom mamma? Ja maar waarom dan?’ Je blijft net zo lang vragen tot je het antwoord krijgt, dat je tevreden stemt. Hier wordt het gedrag van je rationele ik geboren. Het beredeneren.

Geboorte van de innerlijke criticus
Wanneer je daarna naar school gaat, krijg je te maken met een raar soort competitie. Je moet goede punten halen. Hoe hoger het punt, hoe meer mamma van je houdt. Een zeven moet een acht zijn, maar liever nog een negen. Hier begint de run voor perfectie. En je doet het nooit goed. Want die acht voor rekenen had echt een negen moeten zijn. En, waar het op school  om cijfers gaat, gaat het in je volwassen leven om uiterlijk, je werk, hoe je presteert, affijn, genoeg dingen om niet tevreden over te zijn. Het gedrag van je innerlijke criticus is geboren. Het nestelt zich als een klein duiveltje op de schouder en blijft daar lekker rond hangen. Eigenlijk zegt hij hele onaardige dingen. ‘In deze jurk is je kont veel te dik. Begin er niet aan, je kan het toch niet’. Hoe groter deze duivel wordt hoe meer hij je remt.

Geboorte van de pusher. (Durruk Goutrug)
Het volgende gedrag houdt er helemaal niet van, wanneer de rem er op gaat. Dat is de pusher, of, zoals in de Tao van Poe gezegd wordt, Durruk Goutrug. De mensen met lijstjes, voor wie er eigenlijk 48 uur in een dag moeten zitten, maar, dan nog geen tijd hebben. Durruk Goutrug (Druk, gauw terug) wordt geboren in de fase dat kinderen zo’n 6 a 7 zijn. Alles is leuk, en ze willen alles doen. Als een ouder daar aan toegeeft krijg je dus kinderen met meer afspraken in hun agenda als een vertegenwoordiger van een multinational. Daarmee passen ze prima in de prestatiemaatschappij (maar komen ze zichzelf op latere leeftijd heel hard tegen). Als je het druk hebt presteer je, als je presteert heb je succes. Als je succes hebt, zeggen anderen dat en dat is de bevestiging die het innerlijke kindje wil. Maar of dit nu de juiste weg is?

De Bourgondiër
Een beetje het tegenovergestelde van Durruk Goutrug is de Bourgondiër, de levensgenieter. Voor hem hoeft het presteren niet zo, en hij voedt zijn innerlijke kind, door dat te doen waar hij zin in heeft. Een beetje door het leven dwarrelen, met niet te veel druk. Vaak wordt deze geboren als tegenreactie op de perfectionist, een goede vriend van de criticus.

Ik heb in bovenstaande cirkel de meest voorkomende gedragingen geplaatst. Ik zou er nog veel meer bij kunnen plaatsen. Ieder mens heeft zijn eigen technieken, om zijn innerlijke kindje  te voeden of te beschermen. Deze gedragingen vormen ook voor een groot gedeelte je karakter. Ze maken je tot wie je bent. Sommige ben je liever kwijt dan rijk (die eeuwig zeurende criticus) maar ze hebben allen een belangrijke rol.

kwetsbaarheid
Wat gebeurd er nu met al die gedragingen, of rollen, wanneer je je kwetsbaar op gaat stellen? Binnen kwetsbaarheid blijkt dat bepaalde rollen minder, of zelfs overbodig worden. Staan de rollen eerst nog als een vast cordon om je kwetsbaarheid van het innerlijk kind heen, wanneer je contact gaat maken met je kwetsbaarheid opent het cordon zich. Je innerlijke kind kan ademhalen, en verder groeien. Het gaat zelf denken, nu anderen dat niet meer voor hem doen. Het mag groeien in alle kwetsbaarheid. Zo mag jouw persoon ontstaan vanuit puurheid. Bij het groeien in kwetsbaarheid, hoeft het innerlijk kind geen volwassene te worden. Deze volwassene koestert het kind, en doorziet reacties en angsten van het kind. Wanneer je in deze kwetsbaarheid gaat staan, ga je ook in je kracht staan. Het innerlijk kind is jouw oerkennis, het weten door intuïtie, het aanvoelen. Ontdaan van al zijn angsten, is het eigenlijk de kern van je zelf. Zeg maar de oerversie van jou. Het innerlijke kind vertegenwoordigd jouw gevoeligheid, je speelsheid, je fantasie en je intimiteit. Daarom is een dialoog met het innerlijke kind belangrijk. Vraag maar eens waar het kindje zo bang voor is. Inzicht in de behoeftes en angsten van je innerlijke kind leggen zijn kwetsbaarheid bloot, en vertellen over zijn grenzen.

Kracht uit kwetsbaarheid

De grenzen zijn de belangrijkste factor op het gebied van behoeften en angsten. Dit is hetgeen waar het kind op reageert. Inzicht in deze angsten geeft je werkelijke grenzen aan. Dit brengt je bij je kern, bij je kwetsbaarheid en daardoor bij je kracht. Want kracht en kwetsbaarheid blijken de zelfde zijden van de medaille te zijn. In zowel kracht als kwetsbaarheid, ervaren mensen hun externe en interne grenzen. Wanneer je je bewust bent van je eigen kracht, ben je je bewust van je eigen grenzen, en daarmee ook je eigen capaciteiten. Je weet waar je grenzen zijn, en je weet dus ook dat je tegen een stootje kan. Je kan bang zijn, maar je toch vanuit intimiteit ontwikkelen. En zeker, je zal je hoofd stoten, wonden oplopen. Maar door je veerkracht vanuit je werkelijke zelf rijs je op als een feniks, en zal je lied nog mooier en zuiverder zijn.

Het ene moment merk je de kwetsbaarheid van je grenzen op, het andere moment hun kracht. Het is een soort slingerbeweging, die je in contact brengt met een interne dialoog. Een dialoog met al je beschermers en je innerlijke kind. Hiermee beleef je je identiteit  (je innerlijke grens) en het bewustzijn van anderen (je externe grens). Hierdoor kan je in contact met anderen afwisselen tussen geven en ontvangen, in alle kwetsbaarheid en intimiteit. Op deze wijze ga je communiceren vanuit puurheid, waardoor jouw lied mag weerklinken, in jouw eigen schoonheid.

Wil jij ook aan de slag met je innerlijk kind? Schrijf je dan in voor de workshop ‘spelen met je innerlijk kind’ . Hierbij gaan we samen op zoek naar jouw kwetsbaarheid, jouw innerlijke kind, en brengen we de poortwachters in kaart die jouw innerlijke kind beschermen. Zodat je in alle kwetsbaarheid herboren mag worden, en mag reageren vanuit je pure ik.
Wil je niet wachten tot het voorjaar? Maak dan een afspraak met me via contact. Dan gaan we één op één deze speelse reis beginnen!

Reageer op dit blog en maak kans op een massage!

Wat zijn jouw poortwachters die je innerlijk kind beschermen?
Hoe is het contact met jouw innerlijk kindje?
Hoe uit zich dat?

© Evert Kruijt, 2013

Dankbetuiging en literatuurverantwoording
Mijn dank gaat uit naar mijn polyenergetische collega therapeute Suzanne in Wychen. Haar kritische noot
op het voorgaande blog heeft me geïnspireerd tot het schrijven van dit blog. Dit heeft mij aangezet tot 
het voeren van een discussie met Marianne, een andere collega, die ik zeer dankbaar ben voor het aanreiken
van ideeën voor de workshop. Marieke voor editing adviesen en promo technische ondersteuning.

Literatuurverantwoording:
Benjamin Hoff, de Tao van Poeh, Sirius en Siderius, Den Haag, 13e druk 1995
Ik ken mijn ikken, ontdek de andere kanten van jezelf,
Karin Brugman, Judith Budde en Berry Collewijn, Thema, Schouten en Nelissen, Zaltbommel, 5e druk 2012
Hoe raak ik je aan, grensverkenning rond contact maken, hechten, intimiteit en seksualiteit
Wiebe Venbaas, Piet Weisfeld, tweede druk 1994, Phoenix opleidingen, Utrecht.